Warszawa 2

Imię i nazwisko: Małgorzata Zawadzka
Nazwa szkoły: Szkoła Podstawowa nr 146 im. Janusza Korczaka w Warszawie
Trudny temat: Samotność i lęk dziecka we współczesnym świecie
Metoda:  Teatr forum
 
Grupa biorąca udział w projekcie składała się z 11osób: 8 dziewczynek i 3 chłopców – uczniów klasy 6a szkoły podstawowej. Niektórzy uczniowie działali w poprzednich latach w kole teatralnym, które prowadziłam w szkole, tak więc wiele ćwiczeń przygotowujących do realizacji przedstawienia uczniowie wykonywali i praktykowali już wcześniej, podczas udziału w tych zajęciach. W projekcie wzięli udział ochotnicy zainteresowani jego tematem i formą. Pracowało nam się szybko i bardzo dobrze; dzieci były bardzo zaangażowane w realizację projektu. Spotykaliśmy się 1-2 razy w tygodniu, po lekcjach.
 
Temat projektu wyłonił się w wyniku ankiety przeprowadzonej w klasie. Okazało się, że istotnym problemem w życiu dziecka jest jego samotność w świecie zapracowanych i ciągle spieszących się rodziców, a przecież mieszkamy w metropolii, gdzie dziecko narażone jest na wiele niebezpieczeństw, niekoniecznie realnych. Czasem uczucie zagrożenie to tylko efekt wybujałej fantazji, subiektywne odczucia wywołane przekazami medialnymi czy filmami grozy. Pozostawione samo sobie dziecko jednak boi się. Oczekuje zrozumienia dla swoich lęków, wsparcia i ochrony od otoczenia i … nie znajduje go.
 
Mocne i słabe strony metody to:

Metoda teatru forum okazała się bardzo inspirująca dla uczestników. Jej mocną stroną jest integracja grupy; tworzenie spektaklu poprzez burzę mózgów i komunikacja na zasadzie dochodzenia do kompromisów. Metoda rozwija, kształtuje i uczy dziecko w wielu aspektach i na wielu płaszczyznach. Jako polonista i instruktor teatralny w pełni doceniam jej pozytywy. Sama po trosze doświadczyłam jej wpływu- poznałam głębiej i zrozumiałam problemy moich uczniów, cofając się do mojego dzieciństwa. Nie widzę słabych stron tej metody.
 
Opis działania:

Na początku pracy na lekcji wychowawczej. przedstawiłam całej klasie materiał filmowy dotyczący projektu CEO „Trudny temat. Weż to na warsztat”. Poświęciłam ją na omówienie zasad projektu. Następnie metodą burzy mózgów zastanawialiśmy się, co nas dotyka, boli, przeraża, irytuje i przeszkadza w naszym życiu we współczesnym świecie. Temat projektu wyłonił się w wyniku ankiety przeprowadzonej w klasie. Rozważaliśmy to, jak czuje się osoba pozostawiona bez wsparcia w swoim świecie strachów i szukaliśmy sposobów radzenia sobie z nieprzyjemnymi doświadczeniami. Przygotowaliśmy wspólnie scenariusz oparty na przeżyciach wszystkich uczestników projektu uosobionych w jednym bohaterze. Potem stworzyliśmy etiudę teatralną prezentującą tego bohatera w opresji, w chwili kryzysu – etiudę przygotowaliśmy w dwóch obsadach, z dwoma zakończeniami - negatywnym i pozytywnym. Omawialiśmy bardzo dokładnie zasadność zachowań bohatera i analizowaliśmy ich skutki. Najwięcej obaw wywoływała możliwość przerwania spektaklu przez widzów, a jednocześnie możliwość braku reakcji widzów - okazały się nieuzasadnione, ale wspierałam Jokera w pewnych momentach spektaklu.
 
 

Typ Artykulu: 
Relacje ze szkół