Program realizowany przez:
Świebodzin
opiekunka projektu: Milena Kozioł-Rosolska
szkoła: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 6 im. Kornela Makuszyńskiego
zakres działań: wybrane klasy 6
metoda: edukacja filmowa
temat: hejt, odrzucenie, strata bliskiej osoby, przemoc fizyczna, niepełnosprawność, wybór drogi życiowej i marzenia, tolerancja i prawo do odmienności
Główne działania podejmowane przez grupę projektową
Film był prezentowany grupie projektowej "Podaj dalej" w której znajdowali się uczniowie z każdej klasy szóstej, którzy następnie prezentowali go na lekcji wychowawczej w swojej klasie i pracowali tą sama metodą. Korzystałam z metody edukacji filmowej również w ramach zajęć Kółka Czytelniczego, gdzie po projekcji wybranych filmów uczniowie wymieniali się wnioskami i przemyśleniami na języku polskim (członkowie kółka są uczniami klas IV-ych, w których uczę). Efekty naszych działań prezentowaliśmy na forum szkoły - w klasach i na stronie internetowej.
Odbiór działania
Uczniowie bardzo chętnie włączali się w dyskusję o filmach i uczestniczyli w zajęciach.
Zajęcia te może nie miały zbyt spektakularnej oprawy w postaci reklamy reklamy i odbywały się najpierw w kameralnym gronie, potem w klasach (maks. 25-osobowych), ale sedno jej działania tkwi w autentycznym przeżywaniu filmów, formułowaniu opinii, wniosków i zmianie sposobu myślenia o pewnych trudnych tematach. Przemiany wewnętrzne odbywają się na bardzo osobistym gruncie, mam nadzieję, że będą widoczne w zachowaniu, reakcjach i postawach uczniów w różnych okolicznościach życia. Myślę, że ma to ogromną wartość, ponieważ uczestnicy projektu w ten sposób kształtowali swoje postrzeganie świata, utwierdzali się, że nie są odosobnieni w swoich poglądach, często wymagających od nich odwagi osobistej, by ją prezentować wobec trudnych zachowań rówieśników/dorosłych.
Warto dodać
Projekt ten jest dowodem że podejmowanie dyskusji na tematy trudne jest niezwykle potrzebne na tym etapie edukacji. Istnieje dziura w psychoedukacji uczniów, szkoła unika "trudnych tematów", bo mogłaby być posądzona o to, że źle wywiązuje się z zadań wychowawczych, skoro one istnieją. To błędne koło. Szkoły jako instytucje chwalą się realizacją programów profilaktycznych, wychowawczych itd. w skali "makro". W skali mikro wygląda to różnie. Dużym atutem jest dotarcie do pojedynczego ucznia, stworzenie mu warunków "otwarcia się", zauważenie jego emocji i przemyśleń, brania jego głosu pod uwagę. Nie musi być idealny pod względem nauki. Każdy jest jednakowo ważny. Mamy do siebie zaufanie- to było bardzo wartościowe w tym projekcie.
Relacje uczniów:
Najciekawsze cytaty pochodzą z dyskusji po emisji filmów:
"Dlaczego nikt nas nie uczy, że trzeba umieć akceptować ból?"
"Dlaczego nikt nam nie mówi, że ból/cierpienie są częścią życia i trzeba to "przetrzymać", nauczyć się żyć z nimi."
[Po emisji filmu "9 metrów" - film o kryzysie po śmierci matki]
"Nie wiedziałem, że drobny incydent, słowo może przyczynić się do rozprzestrzeniania przemocy..."
"Zło jest głośne i atrakcyjne. Potrafi imponować".
"Dobrze, że są instytucje broniące bezpieczeństwa".
[Po emisji filmu "Kibic" - film o przemocy]
"Nie wiedziałem, że bliscy niepełnosprawnych przeżywają takie sytuacje..."
"Musimy włączyć wszystkich do normalnego życia"
"Nie powinniśmy się bać/wstydzić choroby/niepełnosprawności."
"Co jest ważniejsze- własna rozrywka, prawo do zabawy i szczęścia czy poczucie obowiązku?"
[Po emisji filmu "Bro" dot. niepełnosprawności]
"Nie wiedziałem, że grupa może być tak silna i jednomyślna, tak się wspierać".
"Nie wiedziałem, że nie zawsze trzeba być posłusznym wobec nauczyciela. On tez może zachować się nie fair i trzeba się temu przeciwstawić"
"Zasady dotyczą wszystkich:dzieci i dorosłych i mamy prawo domagać się sprawiedliwego traktowania, jeśli ktoś zachowuje się nieuczciwie"
[Po emisji filmu "Chór"- film poświęcony prawom człowieka]
"Nie możemy nikogo ośmieszać i pochopnie oceniać. Każdy ma prawo do realizacji swoich marzeń. Nie wiemy, co siedzi w głowie innych."
[Po emisji filmu "Def" o planowaniu swojej przyszłości].
"Nie wiedziałem, że można tak szybko się uzależnić. Nie wiedziałem, że tak może to się skończyć"
[Film "Nuggets"]
O metodzie
Projekt ten pokazał mi, że podejmowanie dyskusji na tematy trudne jest niezwykle potrzebne na tym etapie edukacji. Istnieje dziura w psychoedukacji uczniów, szkoła unika "trudnych tematów", bo mogłaby być posadzona o to, że źle wywiązuje się z zadań wychowawczych, skoro one istnieją. To błędne koło. Dużym atutem jest dotarcie do pojedynczego ucznia, stworzenie mu warunków "otwarcia się", zauważenie jego emocji i przemyśleń, brania jego głosu pod uwagę. Nie musi być on idealny pod względem nauki. Każdy głos był jednakowo ważny.Mamy do siebie zaufanie- to było bardzo wartościowe w tym projekcie.Trudne: w przypadku jednej uczennicy (bardzo cichej, wrażliwej, inteligentnej, ewidentnie borykającej się z problemami) rodzice nie wyrazili zgody na udział w projekcie. Nie zawsze postawy dorosłych-innych nauczycieli w naszej szkole- są spójne z tym, co "wypracowywaliśmy" na zajęciach. Uczniowie zgłaszali przypadki łamania ich praw.
Mocne strony: Metoda rewelacyjnie sprawdza się przy omawianiu wielu zagadnień. W wielu przypadkach sama dobierałam materiał filmowy ( np. "Stowarzyszenie umarłych poetów", "Moonlight","Maryand Max"). Dyskusja o filmach zapewnia dzieciom identyfikację ze swoimi uczuciami/postawami, ale nie oznacza ingerencji w ich prywatność, która-często-bywa bolesna
Słabe storony: Nie zawsze odbiór tej metody jako narzędzia edukacyjnego jest właściwie postrzegane przez osoby sprawujące nadzór : film kojarzy się zmarnotrawieniem czasu. Zajęcia te jednak odbywały się w ramach mojego czasu wolnego (niepłatnego) z uczniami, tak więc nie było to przeszkodą w ich przeprowadzaniu.
Typ Artykulu: