Katowice

Punkt wyjścia do dyskusji stanowił film pt. "Ubierz mnie" w reż. Małgorzaty Goliszewskiej. Po jego obejrzeniu poszczególne grupy metoda metaplanu starały się określić relacje bohaterki filmu z rodzicami, przyjaciółmi, babcią oraz odpowiedzieć na pytanie, co bohaterka filmu myśli sama o sobie. 
W trakcie omawiania wyników pracy młodzież doszła do wniosku, że niskie poczucie własnej wartości Małgosi wynika z jej kompleksów (wygląd, strój ) i braku wsparcia ze strony najbliższych. Młodzież skrytykowała zachowanie rodziców, ich brak miłości i wsparcia w stosunku do własnej córki. Negatywnie wypowiadała się także na temat pseudoprzyjaciół bohaterki filmu, dla których była przedmiotem kpin i drwin. 

W dalszej części próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy ubiór świadczy o człowieku. Zdania były podzielone. Jedni uważali, że nie możemy oceniać innych po wyglądzie. Inni rzeczowo uzasadniali, że na podstawie ubioru możemy określić na przykład przynależność do danej subkultury, status społeczny, wykonywany zawód, stosunek do siebie, a nawet cechy charakteru człowieka. 

By sprawdzić, czy rzeczywiście można odczytać takie informacje na podstawie wyglądu i ubioru, przeprowadziliśmy mały eksperyment. Uczniowie oglądali zdjęcia różnych osób, a następnie zapisywali na kartkach dwie cechy związane z tymi postaciami. Okazało się, że bardzo często zapisane słowa były synonimiczne. 

Młodzież uświadomiła sobie, że ważne jest to, jak wyglądam. Z wielką radością i poczuciem humoru próbowaliśmy „prezentować” wzorcowy i negatywny wygląd ucznia Technikum Lotniczego w mundurze. Uczniowie sami zwracali uwagę na takie elementy jak: odpowiednie obuwie, wygląd marynarki, stosowna koszula w nienagannym stanie. Przyznali, że osoba ubrana schludnie, czysto i elegancko wzbudza większe zaufanie i traktowana jest z szacunkiem.