Imię i nazwisko:  Beata Michalska i Aleksandra Domogała
Nazwa szkoły: Technikum Lotnicze Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Katowicach
Trudny temat: Jak Cię widzą, tak Cię piszą, czyli o tym jak ważny jest nasz wizerunek w społeczności.
Metoda: Edukacja filmowa
Grupę projektową utworzyli uczniowie z całej szkoły, których zainteresował wybrany temat ( 16 osób). Młodzież bardzo chętnie angażowała się w dyskusję, szczerze i otwarcie wyrażała swoje poglądy. Z uwagą słuchali wypowiedzi swoich kolegów i koleżanek. 
Przystępując do projektu, zaproponowałyśmy, aby młodzież na lekcjach wychowawczych w swoich klasach zasugerowała temat, który chciałaby "wziąć na warsztat". Spośród wszystkich propozycji wybrałyśmy problem, który najczęściej powtarzał się w wypowiedziach uczniów. A mianowicie: jak ubiór człowieka wpływa na jego relacje z innymi osobami. Ponieważ jesteśmy szkołą, w której obowiązują mundury, postanowiłyśmy również wykorzystać mające się odbyć warsztaty do podjęcia dyskusji na temat celowości funkcjonowania regulaminu mundurów w naszej placówce.
 
Mocne i słabe strony metody to:

Mocne strony: zaangażowanie młodzieży, wzajemna życzliwość, przyjazna atmosfera w trakcie trwania warsztatów, integracja uczniów z poszczególnych klas 

Słabe strony: ograniczony czas trwania warsztatów, 

Opis działania:

Punkt wyjścia do dyskusji stanowił film pt. "Ubierz mnie" w reż. Małgorzaty Goliszewskiej. Po jego obejrzeniu poszczególne grupy metoda metaplanu starały się określić relacje bohaterki filmu z rodzicami, przyjaciółmi, babcią oraz odpowiedzieć na pytanie, co bohaterka filmu myśli sama o sobie. 
W trakcie omawiania wyników pracy młodzież doszła do wniosku, że niskie poczucie własnej wartości Małgosi wynika z jej kompleksów (wygląd, strój ) i braku wsparcia ze strony najbliższych. Młodzież skrytykowała zachowanie rodziców, ich brak miłości i wsparcia w stosunku do własnej córki. Negatywnie wypowiadała się także na temat pseudoprzyjaciół bohaterki filmu, dla których była przedmiotem kpin i drwin. 

W dalszej części próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy ubiór świadczy o człowieku. Zdania były podzielone. Jedni uważali, że nie możemy oceniać innych po wyglądzie. Inni rzeczowo uzasadniali, że na podstawie ubioru możemy określić na przykład przynależność do danej subkultury, status społeczny, wykonywany zawód, stosunek do siebie, a nawet cechy charakteru człowieka. 

By sprawdzić, czy rzeczywiście można odczytać takie informacje na podstawie wyglądu i ubioru, przeprowadziliśmy mały eksperyment. Uczniowie oglądali zdjęcia różnych osób, a następnie zapisywali na kartkach dwie cechy związane z tymi postaciami. Okazało się, że bardzo często zapisane słowa były synonimiczne. 

Młodzież uświadomiła sobie, że ważne jest to, jak wyglądam. Z wielką radością i poczuciem humoru próbowaliśmy „prezentować” wzorcowy i negatywny wygląd ucznia Technikum Lotniczego w mundurze. Uczniowie sami zwracali uwagę na takie elementy jak: odpowiednie obuwie, wygląd marynarki, stosowna koszula w nienagannym stanie. Przyznali, że osoba ubrana schludnie, czysto i elegancko wzbudza większe zaufanie i traktowana jest z szacunkiem. 

 
Typ Artykulu: